یه شب پر از ستاره های قشنگ

 

سرمو با هزار تا رویای کوچیک و صورتی  با یه عالم ذوق و شوق به امید صبحی

 

 خورشیدی  روی

 

 بالشتک نرم وظریف کوچیک خودم گذاشتم.یکی یکی ستاره ها رو

 

شموردم.......یک ..دو.... پنج..........

 

 سرمو از روبالشتکم بر داشتم  به امید اینکه  خورشید طلایی

 

 اسمون شهرمونو

 

 روشن تر از دیروزمون

 

کنه

اما...............

 

اخه

اخه چرا...........

چرا  پرده ای سیاه وشوم  روی خورشید شهرمونو گرفته

 

چرا شهرمون تاریکه تاریک شده ؟

 

این سیاهی  تا کی اینجاس؟

 

چرا اغوش گرم مامان وبابامو ازم گرفت پس رویاهای کوچیکو

صورتیم 

 

 چی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 

دلم برای مامان وبابام تنگ شده!

 

مامان بزرگ میگه رفتن اسمونا!میگه خورشید اونجا  همیشه طلایییه!!!!!!!!!!!!!

 

 

خداجونم منم خورشیده طلایی میخام.

 

 

 

 

برای  ازادی فلسطین صلوات.